മഞ്ഞണിഞ്ഞ മലനിരകൾക്കരികിലൂടെ…

രാവിലെ 5:30 ന് CBZ ബൈക്കിൽ,തോവാളയിൽനിന്നും യാത്ര ആരംഭിയ്ക്കുമ്പോൾ അന്തരീക്ഷം തികച്ചും  ശാന്തമായിരുന്നുവെങ്കിലും, ഏലമലക്കാടുകൾ  അതിരിടുന്ന കുമളി – മൂന്നാർ വഴിയിലൂടെ നെടുങ്കണ്ടവും, ഉടുമ്പൻചോലയും പിന്നിട്ട്  പൂപ്പാറയെ സമീപിച്ചതോടെ മൺസൂണിന്റെ വരവറിയിച്ച് അപ്രതീക്ഷിതമായി ചാറ്റൽമഴയും സഹയാത്രികരായി കൂടെയെത്തി… മൂന്നാറിന്റെ മണ്ണും, മനസ്സും, പ്രകൃതിയുടെ ഭാവമാറ്റങ്ങളും അടുത്തറിയുന്ന സിബിച്ചേട്ടന്റെ (സിബി മൂന്നാർ) നിർദ്ദേശപ്രകാരം മഴക്കോട്ടുകൾ കരുതിയിരുന്നുവെങ്കിലും നൂൽമഴയോടൊപ്പം, തുളച്ചുകയറുന്ന തണുപ്പും ശക്തമായതോടെ പൂപ്പാറയിലെ ഒരു ചെറിയ ചായക്കടയിൽ ഞങ്ങൾ താത്ക്കാലിക അഭയം കണ്ടെത്തി… പാതയോരത്തുനിന്നും പരന്നുകിടക്കുന്ന തേയിലനിരകളുടെ സൗന്ദര്യവും, കറുത്തിരുണ്ട റോഡിൽ തല്ലിപ്പരന്നൊഴുകുന്ന മഴവെള്ളച്ചാലുകളും കൺകുളിർക്കെ കണ്ട്, കടുപ്പത്തിലുള്ള ഒരു ചൂടുചായ ആസ്വദിച്ച് മൊത്തിക്കുടിയ്ക്കുമ്പോൾ  അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ തണുപ്പ് മെല്ലെ അലിഞ്ഞു മാറുകയായിരുന്നു… കേരളത്തിന്റെയും, തമിഴകത്തിന്റെയും സംസ്കാരം ഇടകലർന്നുനിൽക്കുന്ന പൂപ്പാറയെന്ന വഴിയോരഗ്രാമം, മരംകോച്ചുന്ന തണുപ്പിനടിയിലും അതിരാവിലെതന്നെ കണ്ണുതിരുമ്മി ഉണർന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. സമീപത്തെ എസ്റ്റേറ്റുകളിലേയ്ക്ക്, തൊഴിലാളികളുമായി പാഞ്ഞുപോകുന്ന വാഹനങ്ങളുടെ ഹോൺമുഴക്കങ്ങൾ… ടൂറിസ്റ്റുവാഹനങ്ങളുടെ ഇരമ്പലുകൾ….. കടുംനിറങ്ങളിലുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക്  പുതച്ച്, മഴയെ വകവയ്ക്കാതെ കൊളുന്തു നുള്ളുവാനായി പാത‌യോരത്തുകൂടി നീങ്ങുന്ന തമിഴ്‌സ്ത്രീകളുടെ സംഘങ്ങൾ.. ഗ്രാമജീവിതത്തിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയിൽ, ഉച്ചത്തിലുള്ള കലപില സംസാരവുമായി അവർ ചായക്കടയെ സമീപിച്ചതോടെ, ചെറിയ ചാറൽമഴയെ വകവെയ്ക്കാതെ ഞങ്ങൾ വീണ്ടും യാത്രയ്ക്കായി തയ്യാറെടുത്തു.

വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞ് മൂന്നാറിലേയ്ക്ക്..

പൂപ്പാറയിൽനിന്നും ദേവികുളം- ആനയിറങ്കൽ ഡാമിനു സമീപത്തുകൂടിയുള്ള പതിവുവഴിയിൽനിന്നും വ്യത്യസ്തമായി,  ബൈസൺവാലി – കുഞ്ചിത്തണ്ണി  എന്നീ  ഉൾഗ്രാമങ്ങളിലൂടെ  കടന്ന് മൂന്നാറിൽ എത്തിച്ചേരുന്ന പാതയിലൂടെയായിരുന്നു ഇത്തവണ ഞങ്ങളുടെ യാത്ര… പ്രകൃതിസൗന്ദര്യത്തിൽ അല്പം പിന്നിലെങ്കിലും, കുടിയേറ്റകർഷകന്റെ അദ്ധ്വാനത്തിന്റെയും, വിയർപ്പിന്റെയും ഫലസമൃദ്ധി വിളിച്ചറിയിയ്ക്കുന്ന കാഴ്ചകളാണ് വഴിയോരങ്ങളിലെവിടെയും… തഴച്ചുവളരുന്ന ഏലച്ചെടികൾ… കുരുമുളകുതോട്ടങ്ങൾ… കനത്ത കായകളുമായി തൊടികളിൽ വളർന്നുനിൽക്കുന്ന ജാതിമരങ്ങൾ… സുഗന്ധവിളകളുടെ നാടെന്ന ഇടുക്കിജില്ലയുടെ പെരുമയെ വിളിച്ചറിയിയ്ക്കുന്ന കാഴ്ചകളായിരുന്നു എവിടെയും… വാഹനങ്ങളുടെ തിരക്കുകളില്ലാതെ ശാന്തമായി നീണ്ടുകിടക്കുന്ന പാതയാണെങ്കിലും, വീതി കുറഞ്ഞ വഴിയും, കൊടുംവളവുകളും, ആഗാധങ്ങളിലേയ്ക്കെന്നപോലെ കുത്തനെ കിടക്കുന്ന ഇറക്കങ്ങളും സാഹസികത്വം നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നൊരു യാത്രയുടെ  അനുഭവമാണ് സഞ്ചാരികൾക്ക് പകർന്നു കൊടുക്കുന്നത്….. കുന്നിന്മുകളിലേയ്ക്കുള്ള വഴികളിലൂടെ കുത്തനെ കയറിപ്പോകുമ്പോൾ, ചുരുണ്ടു കിടക്കുന്ന പെരുമ്പാമ്പുപോലെ, അപ്രതീക്ഷിതമായി കടന്നുവരുന്ന കൊടുംവളവുകൾ, മറുനാടൻ ഡ്രൈവർമാരെയും യാത്രികരെയും വല്ലാതെ വിഷമിപ്പിയ്ക്കുമ്പോഴും, സ്കൂൾകുട്ടികൾ ഉൾപ്പടെയുള്ള യാത്രക്കാരെ കുത്തിനിറച്ച്,  ചീറിപ്പാഞ്ഞുപോകുന്ന സ്വകാര്യജീപ്പുകൾ ഈ വഴികളിലെ ഒരു സാധാരണ കാഴ്ച മാത്രമായിരുന്നു…

പച്ചപുതച്ച തേയിലക്കാടുകൾ…..

കുഞ്ചിത്തണ്ണിയിലെത്തുമ്പോ‌ഴേയ്ക്കും മഴ മാറി മാനംതെളിഞ്ഞുതുടങ്ങി……. കൂട്ടിന് ഇളംവെയിൽ പകർന്നു തരുന്ന ചെറുചൂടും…….കൃഷിയിടങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയിലൂടെ, മനസ്സു കുളിർപ്പിയ്ക്കുന്ന കാലാവസ്ഥയുടെ സുഖം നുകർന്ന് അരമണിയ്‌ക്കൂർ കൂടി യാത്രചെയ്തതോടെ മൂന്നാർ കാഴ്ചകൾ ആരംഭിച്ചുതുടങ്ങി. പച്ചപ്പട്ടുവിരിച്ച തേയിലത്തോട്ടങ്ങളും, അവയ്ക്കിടയിൽ തഴച്ചുവളരുന്ന ഓറഞ്ചുമരങ്ങളും….. ചുവപ്പും, വയലറ്റും, മഞ്ഞയും നിറങ്ങളിലുള്ള പൂക്കൾ കൊഴിഞ്ഞുതുടങ്ങിയ ഗുൽമോഹർ മരങ്ങൾ. ഈ ദൃശ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം മദ്ധ്യത്തിലായി അതിർവരമ്പുപോലെ വളർന്നുനിൽക്കുന്ന യൂക്കാലിപ്റ്റ്സ് തോട്ടങ്ങൾ… ശിരസ്സുയർത്തി നിൽക്കുന്ന കൂറ്റൻ മലനിരകൾ.. ഹരിതവർണ്ണസങ്കരങ്ങളുടെ ചേലചുറ്റിയ മലനിരകളിൽ, ഭൂമീദേവിയുടെ ഹൃദയത്തുടിപ്പിലേറ്റ താളഭ്രംശംപോലെ മുളച്ചുപൊന്തിയ കൂറ്റൻ കോൺക്രീറ്റ് സൗധങ്ങൾ.. അവയിൽ ഏറെയും റിസോർട്ടുകൾ ആണെന്ന് വ്യക്തം…. ബുൾഡോസറുകളുടെ തേർചക്രങ്ങൾക്കടിയിൽനിന്നും ഭാഗ്യംകൊണ്ടോ, നിർഭാഗ്യം കൊണ്ടോ രക്ഷപെട്ടു പോയതാകണം, പിന്നീട് മൂന്നാറിന്റെ ട്രേഡ്‌മാർക്കായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്ന ഈ മണിമന്ദിരങ്ങൾ…..

വികസനം വിഴുങ്ങുന്ന മൂന്നാർ..

മൂന്നാറിലെത്തിച്ചേരുമ്പോൾ സമയം 9:30… തലേന്നുപെയ്ത മഴയും, സഞ്ചാരികളുടെ മാറ്റുവാനാകാത്ത  ശീലങ്ങളും  ചേർന്ന്  മലീമസമാക്കിയ  തെരുവുകൾക്കുപിന്നിലായി  മൂന്നാർ ഉണർന്നുവരുന്നതേയുള്ളു…  മൂന്നാറിൽനിന്നും പ്രഭാതഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും, മനംമടുപ്പിയ്ക്കുന്ന വൃത്തിഹീനമായ  ആ അന്തരീക്ഷത്തിൽനിന്നും രക്ഷപെടുവാനുള്ള  വ്യഗ്രതമൂലം,  സമയം  കളയാതെ ഞങ്ങൾ  രാജമലയിലേയ്ക്ക് നീങ്ങി… മൂന്നാറിൽനിന്നും രാജമലയിലേയ്ക്ക് 13 കിലോമീറ്ററാണ് പിന്നിടേണ്ടത്… ഈ  ദൂരമത്രയും മനോഹരമായ വഴിയോരക്കാഴ്ചകൾകൊണ്ട്  സമ്പന്നമാണ്…… അടുത്ത  നാളുകളിൽ പെയ്തുപോയ  വേനൽമഴയുടെ കരുത്തിൽ പച്ചപുതച്ചുനിൽക്കുന്ന പാതയോരങ്ങൾ… അധിനിവേശ കളസസ്യമെന്ന ദുഷ്പേര് പേറുമ്പോഴും, വ്യത്യസ്ത വർണങ്ങളിലുള്ള  പൂക്കൾകൊണ്ട് പാതവക്കുകളിൽ  സഞ്ചാരികൾക്കായി  മനോഹരങ്ങളായ പൂക്കളമൊരുക്കിയിരിയ്ക്കുകയാണ് ലന്താനക്കാടുകൾ…. രാജമല ടീ ഫാക്ടറിയ്ക്ക് സമീപമെത്തുമ്പോൾ ചൂടുചായയുടെ കടുത്ത സുഗന്ധത്തിനൊപ്പം, കാടകങ്ങളുടെ കുളിരും, നൈ‌ർമല്യവും പേറി ഒഴുകിയിരുന്ന ഒരു കൊച്ചരുവിയുടെ കളകളാരവം മുഴങ്ങുന്നു… വിദേശലൊക്കേഷനുകൾ തേടിയുള്ള പരക്കംപാച്ചിൽ ആരംഭിയ്ക്കുന്ന കാലങ്ങൾക്കുമുൻപ്, മലയാളചലച്ചിത്രലോകത്തിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കേന്ദ്രമായിരുന്നുവല്ലോ ഈ അരുവിയുടെ തീരം….  ഈ മനോഹരതീരത്തുകൂടി ആടിപ്പാടിനടന്ന പ്രിയപ്പെട്ട കഥാപാത്രങ്ങൾ, എത്രയെത്ര സിനിമകളിൽനിന്നാണ്  മലയാളികളുടെ മനസ്സുകളിലേയ്ക്ക് ചേക്കേറിയിരുന്നത്… എന്നാൽ കാലങ്ങൾ ഏറെ പിന്നിടുമ്പോൾ, കൊടുംവേനൽ കുടിച്ചുവറ്റിച്ച അരുവിയിൽ, ചിതറിക്കിടക്കുന്ന വെള്ളാരംകല്ലുകളുടെ തിളക്കങ്ങൾ മാത്രമാണ് അവശേഷിയ്ക്കുന്നത്.. തേയിലഫാക്ടറിയിലേയ്‌ക്കായി എത്തിച്ചതാകണം,  മുറിച്ചുകൂട്ടിയ  വൃക്ഷശിഖരങ്ങൾ അരുവിയുടെ കരയിലുടനീളം  കൂട്ടിയിട്ടിരിയ്ക്കുന്നു… മെലിഞ്ഞൊഴുകുന്ന നേർത്ത വെള്ളച്ചാലിൽ, അലക്കുകാരുടെ തിരക്കുകൂട്ടൽ.. കുറഞ്ഞ കാലങ്ങൾകൊണ്ട് ഒരു മനോഹരതീരത്തിനെ പരിസ്ഥിതിനാശത്തിലേയ്ക്ക് എങ്ങനെയൊക്കെ തള്ളിവീഴ്ത്തുവാൻ മനുഷ്യ വർഗ്ഗത്തിനാകും എന്നതിന്റെ ഉത്തമ ഉദാഹരണമായി മാറിക്കഴിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു ഒരുകാലത്ത് സൗന്ദര്യം വഴിഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്ന ഈ അരുവിയും പരിസരങ്ങളും…. രാജമലയെ സമീപിച്ചതോടെ വാഹനങ്ങളുടെ ഒഴുക്ക് ആരംഭിച്ചുതുടങ്ങിയിരുന്നു.. അതിരാവിലെ എത്തി രാജമലയുടെ  കാഴ്ചകൾ  ആസ്വദിച്ച് മടങ്ങിപ്പോകുന്ന സന്ദർശകർ…. വിനോദസഞ്ചാരകേന്ദ്രങ്ങളുടെ തീരാശാപമെന്നപോലെ, വഴിയോരങ്ങളിലെ മരത്തണലുകളിൽ,  മദ്യസേവയുമായി കൂടിയിരിയ്ക്കുന്ന ചെറുപ്പക്കാരുടെ സംഘങ്ങളും അപൂർവ്വമായിരുന്നില്ല…. മദ്യമില്ലാതെ നമുക്കെന്ത് ആഘോഷം അല്ലേ..?

ആനമല – ഒരു വിദൂരക്കാഴ്ച

രാജമലയുടെ പ്രവേശനകവാടത്തിലെ ആദ്യകാഴ്ചതന്നെ യാത്രക്കാരെ നിരാശ്ശപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു… ടിക്കറ്റിനായി കാത്തുനിൽക്കുന്ന സഞ്ചാരികളുടെ നീണ്ട നിര പിന്നിലേയ്ക്ക് അനന്തമായി നീണ്ടുകിടക്കുന്നു… കാത്തിരിപ്പിന്റെ  നിരാശ്ശയോടെ പരിസരങ്ങളിലൂടെ ചുറ്റിത്തിരിയുന്ന  സന്ദർശകരുടെ  തിക്കും തിരക്കും… പാർക്കിംഗ് ഗ്രൗണ്ടും,  പാതവക്കുകളും വാഹനങ്ങൾകൊണ്ട്  നിറഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നു…..  മുൻകാലങ്ങളിൽ  രാജമലയിലെ  ഇൻഫോർമേഷൻ സെന്ററിനു  സമീപത്തുവരെ  സ്വകാര്യവാഹനങ്ങൾക്ക് പ്രവേശനം അനുവദിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും, വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന അന്തരീക്ഷമലിനീകരണവും, വാഹനത്തിരക്കും ഒഴിവാക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ, സ്വകാര്യവാഹനങ്ങൾക്കുള്ള പ്രവേശനത്തിനും, കാൽനടയാത്രയ്ക്കും വനംവകുപ്പ് ഇന്ന് നിരോധനമേർപ്പെടുത്തിയിരിയ്ക്കുകയാണ്. പകരം ഫോറസ്റ്റ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെയും, ഇക്കോ ടൂറിസം കൗൺസിലിന്റെയും മേൽനോട്ടത്തിൽ ആറ് മിനി ബസ്സുകളാണ്, സന്ദർശകർക്കായി രാജമലയിലേയ്ക്കും, തിരിച്ചും സർവ്വീസുകൾ നടത്തുന്നത്.. പാർക്കിംഗ്ഗ്രൗണ്ടിലെ തിരക്കൊഴിഞ്ഞ  മൂലയിൽ  ബൈക്ക്  നിറുത്തിയശേഷം, ഇക്കോ ടൂറിസത്തിന്റെ ഓഫീസിലേയ്ക്ക് ഞങ്ങൾ നടന്നു… രാജമലയിലെത്തിച്ചേരുന്ന സാഹസികരായ സന്ദർശകർക്കായി   ‘കുറിഞ്ഞി യാത്ര’  എന്ന  പേരിൽ  ഒരുക്കിയിരിയ്ക്കുന്ന  ട്രക്കിംഗ്  ആസ്വദിയ്ക്കുക എന്നതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യം.വനംവകുപ്പ്  ഉദ്ദ്യോഗസ്ഥരെക്കൂടാതെ തമിഴ്വംശജരും, ആദിവാസികളും ഉൾപ്പെടുന്ന, കാര്യക്ഷമത‌യോടെ പ്രവർത്തിയ്ക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം വാച്ചർമാരും രാജമലയിലെ ടൂറിസം പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ഇന്ന് നേതൃത്വം നൽകുന്നു. ഇക്കോ ടൂറിസത്തിന്റെ ഓഫീസിൽ ഞങ്ങൾക്കാവശ്യമായ സഹായങ്ങൾ ചെയ്തു തന്നത് അരുൺ എന്ന വാച്ചറായിരുന്നു.  ഇടമലക്കുടി ആദിവാസി കോളനിയിൽനിന്നുമെത്തിയ അരുൺ, ഒരു മാസം മുൻപാണ് ഇവിടെ വാച്ചറായി ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചത്. കുറിഞ്ഞിയാത്രാ ഫീസ്, ക്യാമറ ചാർജ്ജ്,  പ്രവേശനഫീസ്,  എന്നിവയുൾപ്പടെ  ആളൊന്നിന്  135   രൂപവീതം  അരുണിനെ ഏൽപ്പിച്ച് ഞങ്ങൾ പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി.. കുറിഞ്ഞി യാത്രയിൽ ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം പോരുവാൻ നിയോഗിയ്ക്കപ്പെട്ടതും അരുൺ തന്നെയായിരുന്നു.. ട്രക്കിംഗിൽ  പങ്കെടുക്കുന്നവർക്ക്  രാജമലയിലേയ്ക്കുള്ള യാത്രയിൽ പ്രത്യേക പരിഗണനയുള്ളതിനാൽ, നീണ്ട നിരയിൽ മണിയ്ക്കൂറുകളായി കാത്തുനിൽക്കുന്ന മറ്റു സന്ദർശകരെ പിൻതള്ളി, അരുണിനോടൊപ്പം ഞങ്ങൾ മുൻനിരയിൽതന്നെ സ്ഥാനം പിടിച്ചു… മൂന്നാറിന്റെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിൽ പല കാലങ്ങളിലായി പൂത്തുലയുന്ന, നിരവധി ഇനങ്ങളിപ്പെട്ട കുറിഞ്ഞികളാണുള്ളത്. ഈ കുറിഞ്ഞികളെയും, വന്യമായി വളരുന്ന ചില  അപൂർവ്വയിനം ഓർക്കിഡുകളെയും,  ചിത്രങ്ങൾ  സഹിതം  വിശദമായി പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ബുക്കുമായിട്ടാണ് അരുൺ ഞങ്ങളുടെ സമീപത്തേയ്ക്ക് വന്നത്.. മനോഹരമായ ചിത്രങ്ങൾ ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങൾക്കായുള്ള മിനി ബസ്സ് എത്തിച്ചേർന്നു.

മഞ്ഞും, മലയും, പുൽമേടും….

24-ഓളം യാത്രക്കാർക്ക് സഞ്ചരിയ്ക്കുവാനുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ ഓരോ ബസ്സിലും സജ്ജമാക്കിയിരിയ്ക്കുന്നു. തിരക്കു  കൂട്ടാതെ  സന്ദർശകരെ  നിയന്ത്രിയ്ക്കുവാൻ  ഇവിടെയും വാച്ചർമാരുണ്ട്. വാഹനത്തിനുള്ളിലും ഗൈഡിന്റെ  സേവനവുമായി, ഒരു  വാച്ചർ സന്ദർശകർക്കൊപ്പം  യാത്ര ചെയ്യുന്നുണ്ട്. രാജമലയെയും, വരയാടുകളേയുംകുറിച്ചുള്ള ഒരു ചെറിയ വിവരണത്തോടെയാണ് ഞങ്ങളുടെ യാത്രയും ആരംഭിച്ചത്…. ഒരു വശത്ത് പരന്നു കിടക്കുന്ന തേയിലക്കാടുകളും, മറുവശത്ത് ഇടമുറിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ചോലവനങ്ങളും.. കാടുകൾക്കുമുകളിലൂടെ കനത്തുവരുന്ന മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ  അല്പദർശനം മാത്രം നൽകി, മാനംമുട്ടെ  ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന കരിമ്പാറ മലകൾ……. മലനിരകൾക്കു  മുകളിൽ ചാർത്തിയ വെള്ളിയാഭരണങ്ങൾ പോലെ, ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന നീർച്ചാലുകൾ….”അവിടേയ്ക്ക് നോക്കൂ, അതാണ് ആനമല..”  വാഹനം ഒരു വളവു തിരിഞ്ഞുവന്നപ്പോൾ വിദൂരതയിൽ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്ന മലനിരകളെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ഗൈഡ് പറഞ്ഞു.” ” ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ എവറസ്റ്റ് ” എന്ന  ബഹുമതി  കരസ്ഥമാക്കിയിരിയ്ക്കുന്നത്  2695  മീറ്റർ ഉയരമുള്ള ആനമലയാണ്. ആനമലയുൾപ്പെടുന്ന  ഈ  വന്യമൃഗസങ്കേതത്തിനുള്ളിൽ,  വരയാടിനൊപ്പം, കടുവയും, പുള്ളിപ്പുലിയും, ആനയും കാട്ടുപോത്തുമുൾപ്പടെ ധാരാളം കാട്ടുമൃഗങ്ങളെ കാണുവാൻ സാധിയ്ക്കും..” ആനമ‌ലയിൽനിന്നും, നീലക്കുറിഞ്ഞിയിലേയ്ക്ക് ഗൈഡിന്റെ വിവരണം പ്രവേശിയ്ക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും ഞങ്ങൾക്ക് ഇറങ്ങുവാനുള്ള സ്ഥലം എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നു.. തേയിലച്ചെടികളും, ചോലവനങ്ങളും,പുൽമേടുകളും അതിർത്തി പങ്കിടുന്ന സ്ഥലത്തുനിന്നുമാണ് ഞങ്ങളുടെ യാത്ര ആരംഭിയ്ക്കുന്നത്….. കാടിനുള്ളിലൂടെ  നടന്നാണ് ഞങ്ങൾ പോകുന്നത്  എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ സഹയാത്രികർക്കും ആവേശം…. കൈ വീശി യാത്ര പറഞ്ഞ് നീങ്ങുമ്പോൾ ബസ്സിനുളിൽനിന്നും ഏതോ വിരുതന്റെ ആശംസ. ” ചേട്ടാ, പുലിയോ കടുവയോ ഒന്നും നിങ്ങളെ പിടിച്ചില്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് കാണാം കേട്ടോ”. ബസ്സിനുള്ളിൽനിന്നുമുയരുന്ന കൂട്ടച്ചിരിയിൽ പങ്കുചേർന്ന് ഞങ്ങൾ തിങ്ങി വളരുന്ന തേയില ക്കാടുകൾക്കിടയിലേയ്ക്കിറങ്ങി. ഇരുവശത്തുനിന്നും കൈ കൊർത്തുവളരുന്ന തേയിലക്കാടുകൾക്കിടയിലൂടെ ബാഗും, ക്യാമറകളും തൂക്കിയുള്ള നടത്തം, അല്പം ദുർഘടമായിരുന്നുവെങ്കിലും, ആ യാത്ര ഏറെ ദൂരം നീണ്ടുനിന്നില്ല. ഉരുളൻ കല്ലുകൾ  ഇളകിക്കിടക്കുന്ന,  കുത്തനെയുള്ള  വഴിയിലൂടെ  തേയിലചെടികൾ  വകഞ്ഞുമാറ്റി അല്പദൂരം നടന്നതോടെ ചോലക്കാടുകൾ ആരംഭിച്ചു തുടങ്ങി. ഇത്തരത്തിലുള്ള ഇടതൂർന്ന ചോലകളും, വിസ്തൃതമായ പുൽമേടുകളുമാണ് ഇരവികുളത്തിന്റെ ആവാസവ്യവസ്ഥയിലേറെയും.”ചോലൈ”എന്നാൽ അരുവിയെന്നും, ‘കുളിരും,  തണുപ്പുമുള്ള സ്ഥലം’  എന്നെല്ലാമാണ്  തമിഴിൽ  അർത്ഥം.  ആ വിശേഷണത്തിന് തികച്ചും അനുയോജ്യമായ അന്തരീക്ഷം തന്നെയാണ്  ഈ കാടുകൾക്കുള്ളിൽ നമുക്ക് അനുഭവിയ്ക്കുവാനാവുക… ചോലകളിലെ നീർച്ചാലുകൾക്കുചുറ്റിലും ഇടതൂർന്നു വളരുന്ന, മുരടിച്ച മരങ്ങൾ.. മുളം‌കാടുകൾ.. ഹിമാലയ സാനുക്കളിലും, മൂന്നാർമലനിരകളിലും ഒരുപോലെ കാണപ്പെടുന്ന റോഡോഡെൻഡ്രോൺ ചെടികൾ….. ജനുവരി- ഫെബ്രുവരി മാസങ്ങളിൽ കടുംചുവപ്പു പൂക്കൾ വിരിയിച്ചുനിൽക്കുന്ന ഈ മരങ്ങൾ, മൂന്നാർ മലനിരകളെ വർണ്ണക്കുട ചൂടിയ്ക്കുന്നത്, വളരെ മനോഹരമായ ഒരു കാഴ്ച തന്നെയാണ്…..

റോഡോഡെൻഡ്രോൺ പൂക്കൾ..

ആർക്കും പ്രവേശനം നൽകാതെ ഇടതൂർന്നുവളരുന്ന ചോലക്കാടുകൾ, വനത്തിനുള്ളിലെ  മറ്റൊരു പ്രപഞ്ചം തന്നെയാണെന്നാണ് പരിസ്ഥിതി പ്രേമികളുടെയും, പ്രകൃതിനിരീക്ഷകരുടെയും അഭിപ്രായം… ഈർപ്പം  നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന  ഈ അന്തരീക്ഷത്തിൽ  വളരുന്ന  മരച്ചില്ലകളിലാകെ, ലൈക്കനുകളും, വിവിധയിനം പായലുകളും, ഓർക്കിഡുകളും തഴച്ചുവളരുന്നു.. കൊടുംവേനലിലും ഒഴുക്കുനിലയ്ക്കാത്ത നീർച്ചാലുകൾ… അവ ഈ കാടുകളുടെ ഉള്ളറകളിൽ എവിടെയൊക്കെയോ നിന്നാണ് ജന്മമെടുക്കുന്നത്.. കാട്ടരുവികളുടെ ജന്മഗേഹമായ ചോലക്കാടുകൾ കാത്തുസൂക്ഷിയ്ക്കുന്ന ഒരു പ്രകൃതിരഹസ്യമാണിത്.. പുലർകാലത്തിൽ പെയ്യുന്ന തുഷാരബിന്ദുമുതൽ, കാലവർഷപെയ്ത്തുവരെ കാട്ടുമണ്ണിന്റെ സൂക്ഷ്മമായ സംഭരണികളിൽ ഒതുക്കിസൂക്ഷിയ്ക്കുന്ന ഈ കാടുകളും, പുൽമേടുകളും, ഭൂമിയുടെ നിലനില്പിനുവേണ്ടി കാട്ടരുവികളുടെ രൂപത്തിൽ ഓരോ നീർത്തുള്ളിയ്ക്കും ജന്മം നൽകുന്നുവെന്ന പ്രപഞ്ചരഹസ്യം… ആ കാട്ടരുവികൾ ഒന്നുചേർന്ന്, മഹത്തായ സംസ്കാരങ്ങൾക്ക് ജന്മം നൽകുന്ന വൻനദികളായി മാറുന്നു… ആ നദികളുടെ നാശത്തേക്കുറിച്ചോർത്ത്  വിലപിയ്ക്കുകയും കണ്ണീർപൊഴിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ എന്തേ, അവയുടെ ജന്യമേഖലകളായ ചോലവനങ്ങൾക്കുണ്ടാകുന്ന അകാലമൃത്യു നോക്കിക്കാണുമ്പോഴും, ക്രൂരമായ മൗനം പാലിയ്ക്കുന്നു….? ചോലക്കാടുകളുടെയും, പുൽമേടുകളുടെയും അതിർത്തിയിലൂടെ തെളിച്ചിരിയ്ക്കുന്ന കാട്ടുവഴിയിലൂടെ ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ യാത്ര നീങ്ങിയത്.. അരുൺ ഏറ്റവും മുൻപിൽ നടക്കുന്നു.. സംസാരിയ്ക്കുവാൻ അധികം ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത പ്രകൃതം…. ഞങ്ങൾ പുൽമേടുകളുടെയും, ചോലക്കാടുകളുടെയും ചിത്രങ്ങൾ പകർത്തുവാനായി നിന്നെങ്കിലും, കൂടെ യാത്രക്കാർ ഉണ്ടെന്ന ചിന്ത പോലുമില്ലാതെ വേഗത്തിൽ നടന്ന അരുൺ ഒരു ചെറിയ പുൽമേടിനപ്പുറം മറഞ്ഞു.

പുകയുന്ന മലനിരകൾ…..

കുറച്ചു ചിത്രങ്ങൾ പകർത്തിയശേഷം ഞങ്ങളും യാത്ര തുടർന്നു.. അല്പം മാത്രം ദൂരെയായി പുൽമേടിനപ്പുറം അരുൺ അനങ്ങാതെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു. ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ചെല്ലുവാൻ ആംഗ്യം കൊണ്ട് നിർദ്ദേശം. “കൂരമാൻ” ഞങ്ങൾ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അരുൺ പതിയെ പറഞ്ഞു… വഴിയോരത്തെ കുറ്റിക്കാടുകളുടെ ഇടയിൽ നിഷ്കളങ്കമായ നോട്ടവുമായി പകച്ചുനിൽക്കുന്ന ഒരു ചെറു മൃഗം. വളർന്നിറങ്ങിയ ചെറുതേറ്റകൾ മൂലം ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ ‘പന്നിമാൻ’ എന്ന പേരിലും ഇവ അറിയപ്പെടാറുണ്ട്….. ഒരു കാട്ടുമുയലിനേക്കാൾ കൂടുതൽ വലിപ്പം… മാനിന്റെ രൂപം. ഇരുണ്ട തവിട്ടുനിറമുള്ള ശരീരത്തിൽ മഞ്ഞനിറമുള്ള ചെറിയ വരകളും, കുറികളും….. പരിണാമത്തിന്റെ  കാലഘട്ടങ്ങളിലെന്നോ  മുയലിൽനിന്നും,  മാനിലേയ്ക്കുള്ള  യാത്രയുടെ പാതിവഴിയിൽ  രൂപമാറ്റം  നിലച്ചുപോയ  ഒരു  ജീവിയെന്ന്  ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തോന്നിപ്പോകും…. തികച്ചും നാണംകുണുങ്ങിയായ ഒരു മൃഗംതന്നെ….. ചുറ്റുപാടുകളുമായി  ഇണങ്ങിച്ചേർന്ന നിറവും, പതുങ്ങിനടക്കുന്ന സ്വഭാവവും, കാട്ടിലെ ശത്രുക്കളിൽനിന്നും രക്ഷ നൽകാറുണ്ടെങ്കിലും, കാട്ടുതീയിൽനിന്നും, ജന്മശത്രുക്കളായ മനുഷ്യരുടെ തോക്കിൻകുഴലിനു മുൻപിൽനിന്നും ഇവയ്ക്ക് രക്ഷ കിട്ടാറില്ല. നാട്ടിലെ പല വേട്ടക്കാരുടെയും അനുഭവക്കുറിപ്പുകളിൽ, ഏറ്റവും രുചിയേറിയ കാട്ടിറച്ചി, ഈ ചെറുമൃഗത്തിന്റേതാണ്… അതുകൊണ്ടുതന്നെ കൂരമാനിനെത്തേടി കാടുകയറുന്ന വേട്ടക്കാരും നിരവധി.. പുൽമേടുകളിലും, പാറക്കൂട്ടങ്ങൾനിറഞ്ഞ വനാന്തരങ്ങളിലും, മലഞ്ചെരിവുകളിലും സാധാരണയായി കൂരമാനുകളെ കാണുവാൻ സാധിയ്ക്കും…. അപൂർവ്വമായി  നാട്ടിൻപുറങ്ങളിലും… ചോലവനങ്ങളാണ് അവയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട വിഹാരമേഖലകൾ… ചുള്ളിക്കമ്പുകൾക്കിടയിലൂടെ ഞങ്ങളെ നോക്കിനിന്ന ആ ചെറുമാൻ, ഒരു മിന്നൽപ്പിണർപോലെ പെട്ടെന്നുതന്നെ കുറ്റിച്ചെടികൾക്കിടയിലേയ്ക്ക് മറഞ്ഞു.. പുറത്തേയ്ക്ക് വരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷയോടെയും, ഒരു ചിത്രം പകർത്തണമെന്ന ആഗ്രഹത്തോടെയും അല്പസമയം കൂടി ഞങ്ങൾ കാത്തുനിന്നെങ്കിലും നിരാശ്ശയായിരുന്നു ഫലം… ഫയർലൈൻ  തെളിച്ചിട്ടിരുന്ന  വഴിയിലൂടെ  അല്പദൂരം  നടന്ന്  കുത്തനെയുള്ള  ഒരു ഇറക്കം ഇറങ്ങിയ ഞങ്ങൾ യഥാർത്ഥ  ചോലക്കാടുകൾക്കുള്ളിലേയ്ക്ക്  പ്രവേശിയ്ക്കുകയായിരുന്നു…. ഈർപ്പം നിറഞ്ഞു  നിൽക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം….. അടിഞ്ഞുകൂടിയ  കരിയിലകൾക്കും, പന്നൽച്ചെടികൾക്കും, ഹരിതാഭമായ പായലുകൾക്കുമിടയിൽ സഞ്ചാരികളെ സ്വാഗതം ചെയ്യുവാനായി എത്തുന്ന രക്തദാഹികളായ അട്ടകൾ. ഇവയ്ക്കെല്ലാമിടയിലൂടെ, വളർന്നുനിൽക്കുന്ന വേരുകളിൽ ചവിട്ടി ഇറങ്ങിച്ചെന്നത് ചോലവനങ്ങൾക്ക് മാത്രം സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുവാൻ കഴിയുന്ന ഒരു മായക്കാഴ്ചയിലേയ്ക്കായിരുന്നു… വഴി മുറിച്ചൊഴുകുന്ന ഒരു ചെറിയ കാട്ടരുവി…..  ചുറ്റുപാറ്റുമുള്ള മരങ്ങൾക്കും,  പാറകൾക്കും,  മണ്ണിനും  ഒരു നിറം മാത്രം… മനസ്സു കുളിർപ്പിയ്ക്കുന്ന ഇളംപച്ചനിറം….. പ്രകൃതിയൊരുക്കിയണിയിച്ച വെൽവെറ്റ് ആവരണം പോലെ, പാറക്കൂട്ടങ്ങളെയും, മരച്ചില്ലകളെയും പൊതിഞ്ഞുവളരുന്ന പായലുകൾ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതാണ്  ഈ പ്രത്യേക ലോകം…. അല്പസമയം നിന്ന്, ഏറെ ചിത്രങ്ങൾ പകർത്തണം എന്നുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും അട്ടകളുടെ ശല്യം രൂക്ഷമായതോടെ ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു……. കാടിന്റെ മനസ്സിനുമുൻപിൽ ഏതൊരാളും വിനയാന്വിതനാകണം എന്ന അറിയിപ്പുപോലെ അല്പം മുൻപിലായി ഒരു വലിയ മരം വഴിയ്ക്കു കുറുകെയായി വീണുകിടക്കുന്നു….. ഇരുന്നു നിരങ്ങിവേണം അതിനടിയിലൂടെ കടന്നുപോകുവാൻ… മരത്തിനപ്പുറം പായൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു മരത്തിനുമുകളിലേയ്ക്കു നോക്കി അരുൺ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. മരച്ചില്ലകളിലൂടെ തലങ്ങും വിലങ്ങും ചാടിക്കളിയ്ക്കുന്ന ഒരു മലയണ്ണാനായിരുന്നു ഇത്തവണത്തെ കാഴ്ച…. അല്പസമയംമാത്രം ഞങ്ങൾക്കു ദർശനം നൽകിയ ശേഷം, മരച്ചില്ലകളിലൂടെ ചാടി അവൻ ദൂരേയ്ക്ക് മറഞ്ഞു…. “കാലൊക്കെ ഒന്ന് പരിശോധിച്ചോ.. അട്ട കാണുവാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.. ” മരച്ചുവട്ടിൽ കാൽ പരിശോധിച്ച് നിന്നിരുന്ന അരുൺ പറഞ്ഞു.. ഉയരം കൂടിയ ജംഗിൾബൂട്ട് ധരിച്ചിരുന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞാൻ കാര്യമായ പരിശോധനയ്ക്കൊന്നും മിനക്കെട്ടില്ലെങ്കിലും മൂന്നോ, നാലോ അട്ടകളെയാണ് ജോണി പിടികൂടിയത്….. ഒന്നു രണ്ടെണ്ണം രക്തംകുടിച്ച് വീർത്തുതുടങ്ങിയിരുന്നു… ഉപ്പും, പുകയിലയുമൊന്നും കൈവശം കരുതാതെ പോയതിനാൽ കൈകൊണ്ടുതന്നെ അവയെ പറിച്ചെടുത്ത് കളഞ്ഞശേഷം ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു…. പുകയുന്ന മലനിരകൾക്കുതാഴെ, പരന്നുകിടക്കുന്ന പുൽമേടുകൾക്കിടയിലൂടെ രാജമലയിലേയ്ക്കുള്ള വഴി നീണ്ടുകിടക്കുന്നു… സഞ്ചാരികളുമായി ഒരു മിനിബസ്സ് കിതച്ചുകൊണ്ട് കയറിപ്പോകുന്നുണ്ട്… കാട്ടുവഴിയുടെ താഴെയായി, ചോലവനങ്ങൾ ഒരു മതിൽക്കെട്ടുപോലെ തേയിലക്കാടുകളിൽനിന്നും വേർതിരിഞ്ഞാണു നിൽക്കുന്ന്ത്. യാത്ര മുൻപോട്ടു നീങ്ങുന്തോറും, താഴ്വരയിൽനിന്നും ഉയർന്നുവരുന്ന മൂടൽമഞ്ഞിന്റെ കനത്ത വെണ്മ, പലപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ ദൂരക്കാഴ്ചയെ മറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… നിരപ്പായ വഴി വിട്ട് മലയുടെ മുകളിലേയ്ക്കുള്ള യാത്ര  അവിടെനിന്നും ആരംഭിയ്ക്കുകയായിരുന്നു… “അല്പസമയം ഇരുന്നോളൂ… ഇനിയുള്ള കയറ്റം അല്പം കടുപ്പമാണ്. മടുത്തെങ്കിൽ പറയണം. ഇടയ്ക്കുള്ള ചെറിയ കാട്ടുവഴികളിലൂടെ നമുക്ക് മുകളിലേയ്ക്ക് കയറാം…. അപ്പോൾ കുത്തനേയുള്ള യാത്രയുടെ ദൂരം കുറഞ്ഞുകിട്ടും…..” പുൽമേടുകൾ  മുറിച്ച് കടന്നുപോകുന്ന  കുറുക്കുവഴികൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി അരുൺ പറഞ്ഞു. യാത്രയ്ക്കിടയിലെ ഇത്തരം ചെറിയ ചെറിയ സംഭാഷണങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലെ അകലം കുറച്ചു തുടങ്ങിയതോടെ, ഇടമലക്കുടിയേക്കുറിച്ചും, കുറിഞ്ഞിയാത്രകളേക്കുറിച്ചും അരുൺ വാചാലനായിത്തുടങ്ങി.. കുറിഞ്ഞിയാത്രയെന്ന് കേട്ട് ആവേശത്തോടെ ചാടിപ്പുറപ്പെട്ട്, ഈ മലയുടെ ചുവട്ടിൽ നിസ്സഹായരായി നിൽക്കുന്നവരുടെ ദയനീയമായ അവസ്ഥകളായിരുന്നു അരുണിന്റെ കുറിഞ്ഞിയാത്രാനുഭവങ്ങളിൽ ഏറെയും… അങ്ങനെ പാതിവഴിയിൽ യാത്ര അവസാനിപ്പിയ്ക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹിയ്ക്കുന്നവർക്കായി തയ്യാറാക്കിയിരിയ്ക്കുന്നതാണ് ഇടയ്ക്കു കാണുന്ന ചെറിയ കുറുക്കുവഴികൾ.. അല്പസമയത്തെ വിശ്രമത്തിനിടയിൽ കാലിൽനിന്നും ചെറുതായി ചൊറിച്ചിൽ അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോഴാണ് അട്ടകളേക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ വീണ്ടും കടന്നുവന്നത്… പരിശോധിയ്ക്കുമ്പോൾതന്നെ രക്തം കുടിച്ച് വീർത്ത മൂന്ന് തടിയൻ അട്ടകളാണ് കണ്ണിൽപ്പെട്ടത്… ഉയരമുള്ള ബൂട്ടുകൾകൊണ്ടും കാട്ടിൽ അട്ടകളെ നേരിടാനാവില്ലെന്ന് സാരം……. ഇത്രയുംനേരം കൊണ്ട് ആവശ്യത്തിന് രക്തം അവ കുടിച്ചിരിയ്ക്കണം… എങ്കിലും പിടിവിടാൻ മടിച്ചിരുന്ന അവയെ പറിച്ചെടുത്ത് കളഞ്ഞശേഷം, സമീപത്തുനിന്ന കൊങ്ങിണി ചെടിയുടെ തളിരില പറിച്ചെടുത്ത് തിരുമ്മി, രക്തമൊഴുകുന്ന മുറിപ്പാടിലേയ്ക്ക് ഇലച്ചാർ ഇറ്റിച്ചശേഷം, ഞങ്ങൾ യാത്രതുടർന്നു.

മലമുകളിലേയ്ക്ക്……

ഈർപ്പം കിനിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ചോലവനങ്ങളുടെ കുളിർമ്മയിൽനിന്നും,  മലമുകളിലേയ്ക്കുള്ള യാത്ര ആരംഭിയ്ക്കുകയാണ്.. ഇരുവശങ്ങളിലും ഉയർന്നുനില്ല്ക്കുന്ന ചെറിയ പാറക്കെട്ടുകളും കുറ്റിച്ചെടികളും മാത്രം… മനുഷ്യർക്കുപോലും നടന്നുകയറുവാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള, ദുർഘടമായ ഈ മലഞ്ചെരുവിലെവിടെയും, കാണപ്പെടുന്ന, അല്പം പഴക്കമുള്ള ആനപിണ്ടങ്ങൾ നമ്മെ തീർച്ചയായും അത്ഭുതപ്പെടുത്തും….  “ഇപ്പോൾ ആനക്കൂട്ടത്തെ കാണാൻ സാധ്യതയുണ്ടോ ” ? സംശയം തീർക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ അരുണിനോട് ചോദിച്ചു. “ഇല്ല,  വേനൽക്കാലമാകുമ്പോഴേയ്ക്കും  ആനക്കൂട്ടം   ഇവിടെനിന്നും  കാടിനുള്ളിലേയ്ക്ക്  പോകും. ഇനി മഴകഴിഞ്ഞ്  നന്നായി  പുല്ലൊക്കെ കിളിർത്തതിനുശേഷമേ  ആനക്കൂട്ടം  ഇങ്ങോട്ട് മടങ്ങി വരൂ”. അരുൺ പറഞ്ഞു… കാടിന്റെ ഉള്ളറകളിലെ  ഓരോ  സ്പന്ദനങ്ങളെയും,  നിശ്വാസങ്ങളെയും അടുത്തറിയാവുന്ന, അല്ലെങ്കിൽ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിത്തന്നെ കൊണ്ടുനടക്കുന്ന, അരുണിനേപ്പോലുള്ളവരുടെ വാക്കുകളെ നമുക്ക് തീർച്ചയായും വിശ്വസിയ്ക്കാം.. കാരണം കാടെന്നാൽ അവർക്ക് കേവലം മരങ്ങൾ തിങ്ങിവളരുന്ന ഒരു പ്രദേശം മാത്രമല്ല, അവന്റെ ജന്മഗൃഹവും, ജീവശ്വാസവും, ആത്മാവിൽനിന്നോ, ശരീരത്തിൽനിന്നോ വേർപിരിയ്ക്കുവാനാകാത്തവിധം അന്തർലീനമായിരിയ്ക്കുന്ന ഒരു വികാരവും കൂടിയാണ്.. കാടിന്റെ ഓരോ ചലനങ്ങളെയും, സ്വന്തം ശരീരത്തിലെന്നപോലെ തൊട്ടറിയുവാനുള്ള കഴിവ്, പ്രകൃതി പകർന്നുനൽകിയ അനുഭവപാഠങ്ങളായും, ജന്മവാസനയായും അവനിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നത്, അവരോടൊത്തുള്ള  ഓരോ യാത്രയിലും,അല്പമൊന്ന് ശ്രമിച്ചാൽ നമുക്ക് അനുഭവിച്ചറിയുവാൻ സാധിയ്ക്കും… ഒരു കിളിയുടെ സംഗീതം.. കാറ്റത്തുലയുന്ന മരച്ചില്ലകളുയർത്തുന്ന മൃദുമർമ്മരങ്ങൾ… അടർന്നുവീഴുന്ന ഒരു മരച്ചില്ലയുയർത്തുന്ന ഇലയനക്കങ്ങൾ….  ഇരുൾ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന കാടിനുള്ളിൽ, ഇവയ്ക്കെല്ലാം വാക്കുകൾകൊണ്ട്  വിശദീകരിയ്ക്കുവാൻ സാധിയ്ക്കുന്നതിലും വിപുലമായ അർത്ഥമാണുള്ളത്….

ജോണിയും, അരുണും…

ഇത്തരത്തിൽ ഒരു മരക്കൊമ്പൊടിയുന്ന ചെറുശബ്ദത്തെ പിന്തുടർന്നാണ് ഒരു കൂട്ടം കരിങ്കുരങ്ങുകളെ, അരുൺ ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതന്നത്…..  ഉയരമുള്ള ഒരു കാട്ടുമരത്തിന്റെ നിറുകയിൽ, കുഞ്ഞുകുട്ടികളും, കുടുംബവുമായി തളിരിലകളുടെ രുചി അസ്വദിയ്ക്കുകയായിരുന്നു അവ അപ്പോൾ… അവയുടെ കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിച്ച് മുൻപോട്ട് നടക്കുമ്പോഴാണ് അധുനികമനുഷ്യൻ ഒരു കാടിനുള്ളിൽ എത്ര നിസ്സഹായനാണെന്ന സത്യം മനസ്സിലേയ്ക്ക് കടന്നുവരുന്നത്….. കണ്മുൻപിൽ,  പ്രകൃതി  നിഗൂഢമായി ഒളിപ്പിച്ചുവച്ചിരിയ്ക്കുന്ന കാഴ്ചകളെ കാണുവാനാകാത്തവിധം അന്ധരായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിയ്ക്കുകയാണ് ആധുനികസമൂഹം… കാടിന്റെ മുന്നറിയിപ്പുകളെയും, സ്നേഹമർമ്മരങ്ങളെയും മനസ്സുകൊണ്ട് ഗ്രഹിയ്ക്കുവാൻ ആകാത്തവിധം ബധിരനും, പ്രാണവായുവും, ജീവജലവും പകർന്നുതന്ന ഭൂമിദേവിയുടെ മാറിടം, ഒരു കൂട്ടം ദുരാഗ്രഹികൾ വെട്ടിപ്പിളർക്കുമ്പോൾ പ്രതികരിയ്ക്കുവാനാകാതെ മൗനം പാലിയ്ക്കുന്ന മൂകനുമാണവൻ.. ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പിൻബലത്തിൽ അഹങ്കരിച്ച്, ഭൂമിയെ കാർന്നുതിന്നുന്ന അർബുദമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്ന വെറും പുഴുക്കൾ, എന്ന വിശേഷണം മാത്രമല്ലേ ഇന്ന് ആധുനികമനുഷ്യവർഗ്ഗം അർഹിയ്ക്കുന്നത്……?

മഞ്ഞിന്റെ കുളിരിൽ അല്പം വിശ്രമം….